معروفترین فرش جهان در عهد امپراطوری ساسانیان و در دوره پادشاهی خسروپرویز بوده است .
فرش بهارخسرو، یکی از شاهکارهای هنر فرشبافی ایران است که امروزه تنها میتوان از طریق تصاویر و روایتهای تاریخی، با آن آشنا شد. این فرش، نشاندهنده مهارت و ظرافت هنرمندان ایرانی در هنر فرشبافی است.
در ادامه، به برخی از ویژگیهای فرش بهارخسرو اشاره میشود:
ابعاد بزرگ: این فرش، یکی از بزرگترین فرشهای دستبافت جهان بود. ابعاد این فرش، ۴۵۰ قدم طول و ۹۰ قدم عرض بوده است. برای مقایسه، عرض میدان آزادی تهران، ۲۴۰ متر است. یعنی فرش بهارخسرو، تقریباً به اندازه دو میدان آزادی تهران عرض داشته است.
استفاده از مواد اولیه گرانقیمت: این فرش، از ابریشم و طلا و نقره بافته شده بود. ابریشم، یکی از گرانترین مواد اولیه در صنعت فرشبافی است. طلا و نقره نیز مواد اولیهای بسیار گرانقیمت هستند. استفاده از این مواد اولیه گرانقیمت، نشاندهنده ارزشمندی فرش بهارخسرو است.
نقوش و طرحهای پیچیده: در فرش بهارخسرو، نقوش و طرحهای پیچیده و زیبایی به کار رفته بود. این نقوش و طرحها، نشاندهنده مهارت و ظرافت هنرمندان ایرانی در هنر فرشبافی است.
ارزشمندی: این فرش، یکی از غنائم جنگی رومیان بود و در قسطنطنیه، پایتخت امپراتوری روم، نگهداری میشد. نگهداری این فرش در پایتخت امپراتوری روم، نشاندهنده ارزشمندی آن است.
در ادامه، به برخی از مثالهای خاص از نقوش و طرحهای استفاده شده در فرش بهارخسرو اشاره میشود:
نقوش اسطورهای: در فرش بهارخسرو، نقوش اسطورهای زیادی به کار رفته بود. این نقوش، نشاندهنده علاقه هنرمندان ایرانی به اساطیر و فرهنگ ایرانی است.
نقوش گیاهی: در فرش بهارخسرو، نقوش گیاهی زیادی به کار رفته بود. این نقوش، نشاندهنده علاقه هنرمندان ایرانی به طبیعت است.
نقوش هندسی: در فرش بهارخسرو، نقوش هندسی زیادی به کار رفته بود. این نقوش، نشاندهنده مهارت و ظرافت هنرمندان ایرانی در طراحی نقوش هندسی است.
آتشسوزی کاخ قسطنطنیه، در سال ۶۲۶ میلادی، باعث از بین رفتن فرش بهارخسرو شد. این آتشسوزی، یکی از بزرگترین خسارات وارد شده به هنر فرشبافی ایران بود.
فرش بهارخسرو، یکی از شاهکارهای هنر فرشبافی ایران است که امروزه تنها میتوان از طریق تصاویر و روایتهای تاریخی، با آن آشنا شد. این فرش، نشاندهنده مهارت و ظرافت هنرمندان ایرانی در هنر فرشبافی است و یادآور ارزشمندی این هنر در فرهنگ ایرانی است.